یا زینب کبری

‍ “ذكري كه توفيقات سلب شده را باز ميگرداند”

? آیت الله فاطمي نيا : ماه رجب ، ماه توبه است.

☘ يكي از اذكار و ادعيه اي كه اگر به معناي آن توجه كنيم بسيار موثر است ، ذكر ” يا مُقيلَ العَثَرات” است.

? (اي خدايي كه لغزش ها را اقاله ميكند و ناديده ميگيرد )

? ما خدايي داريم كه بسيار مهربان است و گناهان ما را اقاله ميكند ، به اين معنا كه اگر پشيمان شويم و توبه كنيم ، اصلا با ما طوري معامله ميكند مثل اينكه گناهي مرتكب نشده ايم!

? گاهي مواقع دراثر گناه ، بعضي توفيقات از انسان سلب ميشود ؛ اگر اين ذكر را با توجه و حضور قلب در قنوت يا سجده خود بگويد ، توفيقات بازميگردد.

?چرا به امیرالمومنین غضنفر می گویند؟
❓پرسش
? چرا به امیرالمومنین غضنفر می گویند؟ چرا اطلاع رسانی درباره این لقب حضرت علی کم است؟
??پاسخ اجمالی
غضنفر به معنای غلظت، ضخامت و درشتی است. به شیر به دلیل هیکل درشت و شجاعتش غضنفر می گویند و مجازاً به انسان هایی که شجاع و دارای بدن و جثه ای قوی و نیرومند باشند غضنفر گفته می شود. در بسیاری از عبارات و اشعار، لغاتی چون “لیث"، “زبر” و “غضنفر” که تمامشان به معنای شیر شجاع می باشد، جهت توصیف وجود مبارک امام علی (ع) به کار گرفته شده، اما این نام، از اسامی آن حضرت نیست.

??پاسخ تفصیلی
غضنفر به معنای غلظت، ضخامت و درشتی است. شیر را به دلیل هیکل درشت و شجاعتش غضنفر می گویند و مجازاً به انسان هایی که شجاع و دارای بدن و جثه ای قوی و نیرومند باشند، غضنفر گفته می شود.[1]
در کتاب نصاب الصبیان درباره نام های متعدد شیر می گوید:
غضنفر و اسد و لیث و حارث و دلهاث
هزبر و قسوره و حیدر است و ضیغم شیر.
القاب متعدد برای یک فرد و یا یک موجود، نشانگر اهمیت و ارزش خاص و بیانگر زوایای وجودی و شخصیتی او است. یکی از شخصیت هایی که دارای لقب هایی متعدد است، امام علی (ع) است. این القاب به خاطر وجود با عظمت و صفات فراوانشان به آن حضرت نسبت داده شده است.
از جمله توصیفاتی که برای آن حضرت بیان شده است، غضنفر است که این لقب هم از نظر جسمی و هم از نظر روحی با آن حضرت کاملا سازگار است. از نظر روحی کاملا مشخص است که آن حضرت بسیار شجاع و قدرتمند و نترس بودند و هرگز به دشمنان پشت نکرده بوده اند. در عرف معمولاً شیر را موجودی شجاع می دانند و انسان شجاع را هم شیر می خوانند. از این نظر، غضنفر که از نام شیر عاریت گرفته شده، برای حضرت علی (ع) لقب مناسبی است، همان طوری که یکی از لقب های دیگر حضرت اسدالله است که آن هم به همین مناسبت است.
اما از نظر جسمی هم در تاریخ بیان شده است که آن حضرت دارای بدنی قوی و هیکلی درشت بوده است، که از این جهت هم وجه تسمیه خوبی بوده و اسم با مسما مناسبت دارد.
ولی نکته قابل توجه این است که تا آن جایی که ما تحقیق کردیم در میان روایات معصومین(ع) کلمه غضنفر در میان القاب آن حضرت ذکر نشده است.
البته در تاریخ آمده است که وقتی اشعار حسان بن ثابت انصاری درباره کشته شدن عمروبن عبدود به قبیله بنی عامر رسید، جوانی از آنان در جواب گفت: شما مردم مدینه نباید کشتن عمرو را به خود نسبت دهید و آن را هنر خودتان بدانید؛ زیرا او را شیری کشته است.
فلم تقتلوا عمرو بباسکم ولکنه الکفوء الهزبر الغضنفر[2]
خطیبان و شاعران نسل های بعد نیز واژه غضنفر را در توصیف امام علی(ع) به کار گرفته اند، از جمله:1. در مصباح کفعمی هم خطبه ای از یکی از دانشمندان نقل کرده و در آن از امام علی (ع) با لقب الشجاع الغضنفر (شیرشجاع) نام برده است.
2. در مناقب ابن شهرآشوب از ابن طوطی چند بیت شعر درباره لیلة المبیت و فضیلت و شجاعت حضرت علی (ع) نقل کرده و در آن از لقب لیث غضنفر برای آن حضرت استفاده کرده است:
فصال علی بالحسام علیهم کما صال فی العریس لیث غضنفر
فولوا سراعا نافرین کأنما هم حمر من قسور الغالب تنفر[3]
به این مضمون که وقتی علی (ع) در آن شب به جای پیامبر (ص) خوابید و مشرکان خانه را محاصره کرده بودند علی (ع) با شمشیر به آنها حمله کرده، همان طوری که شیری شجاع بپرد و آنها به سرعت از او فرار کردند همان گونه که گورخران از شیر فرار می کنند.
در نهایت می توان نتیجه گرفت که “غضنفر” همچون “ابوتراب"، “ابو الحسن” و … در شمار نام های شناخته شده امیرالمؤمنین (ع) نیست و به همین دلیل شما نمی توانید با جست و جوی این کلمه در نرم افزارها و پایگاه های اسلامی پاسخ های فراوانی را مشاهده کنید، ولی با این وجود، باید به این نکته اشاره کرد که شاعران و سخنورانی چه در زمان حیات و چه بعد از شهادت مولای متقیان، حضرتش را با این عبارت توصیف کرده و بدین وسیله، ایشان را به شیر شجاعی تشبیه کرده اند.
[1]لسان العرب، ج 5، ص25؛ الصحاح فی اللغة، ج2، ص20؛ تهذیب اللغة، ج3، ص111.

[2]ابن شهرآشوب مازندرانی، مناقب آل ابیطالب، ج1، ص297،ج 2، ص323، انتشارات علامه، قم، 1379ق.
[3]مناقب آل ابیطالب، ج1، ص394.

 متن شایعه 
چادر سیاه از کجا آمده است؟ چرا رنگش مشکی و تیره است؟ آیا چادر سیاه همان چادر اصیل ایرانی است؟ آیا چادر سیاه لباس ملی ایرانیان بوده است؟ برخلاف ادعاها به هیچ وجه چادر سیاه ریشه ی ایرانی ندارد زیرا در ایران باستان اکثریت مردم زرتشتی بودند و در دین زرتشت رنگ سیاه نماد اهریمن و شیطان است. چادر سیاه همان نماد تحجر اعراب است . چادر سیاه تاج بندگی از دوران سیاه اعراب است. چادر سیاه .. نماد و تجسم زنده بگور کردن دختران عرب است .. دکتر زرین‌کوب (متن خلاصه شده)

✅ پاسخ ✅

1️⃣ در انتساب این متن به دکتر زرین کوب منبعی یافت نشد.

2️⃣دکتر #زرینکوب در کتاب دو قرن سکوت (دهه 30 )بر دستاورد تمدن اسلامي در قرون نخست مي تازد و ورود اعراب مسلمان را منشا نگون بختي ايرانيان مي نامد اما در مقدمه چاپ دوم این کتاب با اعترافی دلیرانه، #اشتباهات خود را می پذیرد و می گوید : نمی‌دانم از خامی یا تعصب، نتوانسته‌ بودم به عیب و گناه و شکست ایران به درست اعتراف کنم. در آن روزگاران، چنان روح من از شور و حماسه لبریز بود که هر چه پاک و حق و مینوی بود از آن ایران می‌دانستم و…»?ایشان سپس با تالیف «کارنامه اسلام » ( دهه 50) به تمدن اسلامی مي بالد و اين تلاقي را موجب باروري و شکوفايي دو تمدن مي داند.

http://b2n.ir/48624

3️⃣ برخلاف ادعای متن، زنان نه تنها در #جاهلیت، #چادر آن هم #سیاه نمیپوشیدند که به تبرّج و خودنمایی معروف بودند.
1 - قرآن، از #زنان مسلمان میخواهد همچون زنان عصر جاهلی، تبرّج نکنند و زیبایی های بدن خویش را آشکار ننمایند (احزاب – 33) از این رو به زنان مومن دستور داده شد با «جلباب» (روسری های بلند) خود را بپوشانند. (احزاب – 59)
2 - ام سلمه می گوید: من برتر از زنان انصار ندیدم؛ همین که آیات سوره‌ نور نازل شد، یک نفر از آنها دیده نشد که مانند سابق بیرون بیاید. سر خود را با روسری‌های مشکی می‌پوشیدند، گویی که کلاغ روی سرشان نشسته بود. (تفسیرالمیزان، ج16، ص 539)
3 – جاحظ می گوید : همواره زنان و مردان عرب در جاهلیت و اسلام گفت و شنود داشته اند، تا اینکه حکم حجاب بر زنان مسلمان نازل شد» جاحظ، عمربن بحر، الرسائل الکلامیه، ص 66)

4️⃣ اتفاقا چادر پوشش و تن پوش اصیل زنان #ایرانی قبل از اسلام است و از هیچ فرهنگ دیگری به ایران نیامده. حتی واژه #چادر نیز واژه ای فارسی و ایرانی است. چادر نماد ملی ایرانیان است که شواهد و آثار باستانی حکایت از استفاده از آن در طول تاریخ ایران دارد. زنان اشراف علاوه بر چادر، نقاب میزدند و نمایش چهره را کسر شأن خود میدانستند.

5️⃣ اما انتخاب رنگ چادر ذوقی، عرفی، سلیقه ای و تابع عوامل و شرایط مختلف تاریخی بوده است. چنانکه رنگ کت یا لباس مجلسی نیز تابع عرف و سلیقه است. مثلا در دوره صفوی، رنگهای صامت مثل نخودی یا خاکی، آبی و ماشی رنگهای رایج چادر بوده و مشکی رنگ کمیابی بوده است. انتخاب رنگ مشکی? برای چادر رسمی، طبق یک نقل مربوط به دوره عثمانی است که ابتدا در این امپراتوری و سپس در تبریز و بعد کل مناطق ایران باب میشود. چنانکه پیش از انقلاب نیز رنگهای مختلفی برای چادر وجود داشت و چادر مشکی بعنوان لباس #رسمی تر و #مجلسی مطرح بود. پس از انقلاب با حضور اجتماعی بیشتر زنان، بتدریج #چادر_مشکی رایجتر گردید و حتی به یک نماد سیاسی تبدیل شد. یک عکاس خارجی شاهد تظاهرات مردم در جریان انقلاب اسلامی مینویسد:” زنان ایرانی با چادر مشکی مانند دریایی بودند که رژیم شاه را بلعیدند! ” از اینجا به بعد چادر مشکی بیشتر از آنکه یک پوشش باشد به نحو بارزتری نشانه ایدئولوژی و خط فکری به خود گرقت.