یا زینب کبری

??امیرالمومنین على علیه السلام در پاسخ مردي كه از ایشان درخواست اندرز كرد فرمودند:

?? از كساني مباش كه
?بدون عمل صالح به آخرت اميدوار است
?و توبه را با آرزوهاي دراز به تاخير مي اندازد
?در دنيا چونان زاهدان سخن مي گويد، اما در رفتار همانند دنياپرستان است
?اگر نعمتها به او برسد سير نمي شود، و در محروميت قناعت ندارد
?از آنچه به او رسيد شكرگزار نيست، و از آنچه مانده زياده طلب است
?پرهيز مي دهد اما خود پروا ندارد
?به فرمانبرداري امر مي كند اما خود فرمان نمي برد
?نيكوكاران را دوست دارد، اما رفتارشان را ندارد
?گناهكاران را دشمن دارد اما خود يكي از گناهكاران است
?و با گناهان فراوان مرگ را دوست نمي دارد اما در آنچه كه مرگ را ناخوشايند ساخت پافشاري دارد
?اگر بيمار شود پشيمان مي شود و اگر تندرست باشد سرگرم خوشگذراني هاست.
?در سلامت مغرور و در گرفتاري نا اميد است.
?اگر مصيبتي به او رسد به زاري خدا را مي خواند اگر به گشايش دست يافت مغرورانه از خدا روي برمي گرداند
?نفس به نيروي گمان ناروا بر او چيرگي دارد و او با قدرت يقين بر نفس چيره نمي گردد
?براي ديگران كه گناهي كمتر از او دارند نگران است و بيش از آنچه كه عمل كرده اميدوار است
?اگر بي نياز گردد مست و مغرور شود و اگر تهيدست گردد، مايوس و سست شود.
?چون كار كند در آن كوتاهي ورزد
?و چون چيزي خواهد زياده روي نمايد
?چون در برابر شهوت قرار گيرد گناه را برگزيده، توبه را به تاخير اندازد
?و چون رنجي به او رسد از راه ملت اسلام دوري گزيند.
?عبرت آموزي را طرح مي كند اما خود عبرت نمي گيرد
?در پند دادن مبالغه مي كند اما خود پندپذير نمي باشد
?سخن بسيار مي گويد، اما كردار خوب او اندك است.
?براي دنياي زودگذر تلاش و رقابت دارد اما براي آخرت جاويدان آسان مي گذرد
?سود را زيان و زيان را سود مي پندارد
?از مرگ هراسناك است اما فرصت را از دست مي دهد
?گناه ديگري را بزرگ مي شمارد، اما گناهان بزرگ خود را كوچك مي پندارد
?طاعت ديگران را كوچك و طاعت خود را بزرگ مي داند
?مردم را سرزنش مي كند، اما خود را نكوهش نكرده
?با خود رياكارانه برخورد مي كند
?خوشگذراني با سرمايه داران را بيشتر از ياد خدا با مستمندان دوست دارد
?به نفع خود بر زيان ديگران حكم مي كند اما هرگز به نفع ديگران، بر زيان خود حكم نخواهد كرد
?ديگران را هدايت اما خود را گمراه مي كند
?ديگران از او اطاعت مي كنند و او مخالفت مي ورزد
?حق خود را به تمام مي گيرد اما حق ديگران را به كمال نمي دهد
?از غير خدا مي ترسد اما از پروردگار خود نمي ترسد.

? نهج البلاغه، حکمت 150

?حکایت

ﺯﻧﯽ ﺧﺪﻣﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺩﺍﻭﺩ ﺭﺳﯿﺪ ﻭ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﺁﯾﺎ ﺧﺪﺍ ﻋﺎﺩﻝ ﺍﺳﺖ؟
ﺣﻀﺮﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩ : ﻋﺎﺩﻝ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ،
ﭼﻪ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺳﻮﺍﻝ ﺭﺍ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﯽ؟
ﺯﻥ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﺑﯿﻮﻩ ﻫﺴﺘﻢ ﻭ 3ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺩﺍﺭﻡ ، ﺑﻌﺪﺍﺯ ﻣﺪﺗﻬﺎ طناب ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺑﺎﻓﺘﻪ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﻣﯿﺒﺮﺩﻡ ﺗﺎ ﺑﺎ ﭘﻮﻟﺶ ﺁﺫﻭﻗﻪ ﺍﯼ ﺑﺮﺍي ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺍﻡ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﺍﯼ طناب ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﻦ ﺭﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﻭﺭ ﺷﺪ، ﻭ ﺍﻻﻥ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﻭ ﺑﯽ ﭘﻮﻝ ﻭ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﯾﻢ . ﻫﻨﻮﺯ ﺻﺤﺒﺖ ﺯﻥ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩ، درب خانه حضرت داوود را زدند، و ايشان اجازه ورود دادند، ده نفر از تجار وارد شدند و هرکدام کيسه صد ديناري را مقابل حضرت گذاشتند، و گفتند اينها را به مستحق بدهيد.
حضرت پرسيد علت چيست؟
ايشان گفتند در دريا دچار طوفان شديم و دکل کشتي آسیب ديد و خطر غرق شدن بسيار نزديک بود که درکمال تعجب پرنده اي طنابی بزرگ به طرف ما رها کرد. و با آن قسمتهاي آسيب ديده کشتي را بستيم و نذر کرديم اگر نجات يافتيم هر يک صد دينار به مستحق بدهيم حضرت داوود رو به آن زن کرد و فرمود: خداوند براي تو از دريا هديه ميفرستد، و تو او را ظالم مي نامي. اين هزار دينار بگير و معاش کن و بدان خداوند به حال تو بيش از ديگران آگاه هست.