پیرمردی بود،که پس از پایان هر روزش
از درد و از سختیهایش مینالید،،،
دوستی،از اوپرسید:این همه درد چیست که از آن رنجوری،،؟؟
پیرمرد گفت:دو باز شکاری دارم، که
باید آنهارا رام کنم،،
دوتا خرگوش هم دارم که باید مواظب
باشم،بیرون نروند،،
دوتا عقاب هم دارم که باید آنها را
هدایت و تربیت کنم،
ماری،هم دارم که آنرا حبس کرده ام
شیری،نیز دارم که همیشه، باید آنرا
درقفسی آهنین،زندانی کنم،
بیماری نیزدارم که باید از او مراقبت
کنم،،و در خدمتش باشم،،
مردگفت:چه میگویی،آیا با من شوخی
میکنی؟ مگرمیشود انسانی اینهمه حیوان را
باهم در یکجا،،جمع کند و مراقبت
کند!!؟
پیرمرد گفت:شوخی نمیکنم،،اما
حقیقت تلخ و دردناکیست،،
آن دو،*باز*چشمان منند،
که بایدباتلاش و کوشش از آنها مراقبت
کنم،،
آن دو خرگوش پاهای منند،
که باید مراقب باشم بسوی گناه
کشیده نشوند،
آن دوعقاب نیز،دستان منند،
که باید آنها را به کارکردن،آموزش دهم
تاخرج خودم وخرج دیگر برادران
نیازمندم را مهیا کنم،
آن مار،زبان من است،
که مدام باید آنرا در بند کنم تا مبادا
کلام ناشایستی ازاو، سر بزند،
شیر،قلب من است که با وی همیشه
در نبردم که مبادا،کارهای شروری
از وی سرزند،
و آن بیمار،جسم و جان من است،
که محتاج هوشیاری، مراقبت و
آگاهی من دارد،
این کار روزانه من است که اینچنین
مرا،رنجور،کرده،و امانم را بریده
آخرین نظرات