دریچه ای به عالم غیب!
در کلامی نورانی از رسول خدا ص آمده است که:لولا تکثیر فی کلامکم و تمریج فی قلوبکم لرایتم مااری و لسمعتم مااسمع یعنی اگر زیاده گوییهای شما و امراض باطنی شمانبود شماهم میتوانستید ببینید آنچه من میبینم و بشنوید آنچه من میشنوم! پس یکی از راههای باز شدن دریچه وجود انسان به عالم معانی همین “صداقت” در گفتار است.چه میشود که از صداقت فاصله میگیریم؟ چون توهم میکنیم که با دروغ گفتن زودتر به خواسته و آرزوی خود میرسیم! وحال آنکه این توهمی بیش نیست.این حیله ها تنها نتیجه اش اینست که بدست خود راه عالم حقیقت و معنا را برخود میبندیم! و ظرفیت بیکران وجودی ما بلا استفاده باقی میماند و رشد و ارتقایی در ما حاصل نمیشود.
نی صفا میماندش نی لطف و فر
نی بسوی آسمان راه سفر!
حقیقت این است که آدمی ظرفیتی بیکرانه دارد و تا به مسیر تحقق آن ظرفیت بیکران درونیش راه نیابد از صفا و آرامش و عشق و معنویت و…بهره ای نمیبرد! همه آن زیباییهای هستی تنها و تنها در این مسیر بدست میآید و این مسیر هم جز از راه ” صداقت” پیمودنی نیست! خداوند در آیه 70 سوره احزاب به مومنین سفارش میکند که کلامشان “سدید” باشد یعنی از دروغ و لغو بدور باشد و سپس نتیجه قول سدید را اصلاح اعمال انسان و بخشش گناهانش معرفی میکند:قولوا قولا سدیدا یصلح لکم اعمالکم و یغفر لکم ذنوبکم! پس ما چقدر براحتی همه این آثار ارزشمند را در نتیجه بی توجهی به گفتار خود ازدست میدهیم! و چه خسارتی بالاتر از این؟!….
دریچه ای به عالم غیب
آخرین نظرات