شعر
ﯾﮏ روز ﮐﻪ ﭘﯿﻐﻤﺒﺮ ، از ﮔﺮﻣﯽ ِ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن
ﻫﻤﺮاه ﻋﻠﯽ ﻣﯽرﻓﺖ در ﺳﺎﯾﮥ ﻧﺨﻠﺴﺘﺎن
دﯾﺪﻧﺪ ﮐﻪ زﻧﺒﻮری? از ﺧﺎﻧﮥ ﺧﻮد ﭘَﺮ زد
ﺑﺮ داﻣﻦ ﭘﯿﻐﻤﺒﺮ آﻫﺴﺘﻪ ﻓﺮود آﻣﺪ
ﺑﻮﺳﯿﺪ ﻋﺒﺎﯾﺶ ،را دور ﻗﺪﻣﺶ ﮔﺮدﯾﺪ
ﺑﺮ ﺧﺎک ﮐﻒ ﭘﺎﯾﺶ ﺻﺪ ﺑﻮﺳﮥ دﯾﮕﺮ زد
ﭘﯿﻐﻤﺒﺮ از او ﭘﺮﺳﯿﺪ : آﻫﺴﺘﻪ ﺑﮕﻮ ﺟﺎﻧﻢ
ﻃﻌﻢ ﻋﺴﻠﺖ? از ﭼﯿﺴﺖ ؟ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﯽداﻧﻢ
! زﻧﺒﻮر ?ﺟﻮاﺑﺶ داد : ﭼﻮن ﻧﺎم ﺗﻮ ﻣﯽﮔﻮﯾﻢ
ﮔُﻞ ?ﻣﯽﮐﻨﺪ از ﻧﺎﻣﺖ ﺻﺪ ﻏﻨﭽﻪ? ﺑﻪ ﮐﻨﺪوﯾﻢ
ﺗﺎ ﯾﺎد ﺗﻮ را ﻫﺮ ﺷﺐ ﭼﻮن ﮔُﻞ ﺑﻪ ﺑﻐﻞ دارم
ﻫﺮ ﺻﺒﺢ ﮐﻪ ﺑﺮﺧﯿﺰم در ﺳﯿﻨﻪ ﻋﺴﻞ دارم
از ﻗﻨﺪ و ﺷﮑﺮ ﺑﻬﺘﺮ ﺧﻮﺷﺘﺮ ز ﻧﺒﺎت اﺳﺖ آن
ﻃﻌﻢ ﻋﺴﻞ از ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺖ ، ﻃﻌﻢ ﺻﻠﻮات اﺳﺖ آن
?الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ?
آخرین نظرات